นิทรรศการภาพเขียนสีน้ำมันที่เกิดจากวิถีชีวิตของ วิจิตร อภิชาติเกรียงไกร ศิลปินที่สร้างสรรค์งานสาธารณศิลป์ ผู้ตั้งใจถ่ายทอดความจริงผ่านความ มืดสลัว

สิ่งที่วิจิตรเลือกถ่ายทอด คือเรื่องราวรอบตัวที่ได้สัมผัสมาจริง เชื่อมโยงกับวิถีชีวิตของชนบท และวัฒนธรรมไทยซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของไอเดียหลักในงานที่ผ่านๆมาของศิลปิน เช่น ปิ่นโตที่ใช้ใส่ อาหารไปวัด บรรยากาศของพิธีไหว้แม่โพสพ ดอกบัวสารพัดแบบ ขันใส่ข้าวของแม่หรือแม้แต่ กระท้อนลูกโตที่เพื่อนบ้านนำมาให้เป็นของฝาก และนอกเหนือจากความจริงอันเป็นจุดร่วมของภาพ ทั้งหมด ความมืดสลัวในฉากหลังยังเป็นองค์ประกอบหลักของบรรยากาศที่วิจิตรเลือกนำมาใช้ เป็นองค์ประกอบร่วมของภาพสีน้ำมันทั้งชุดขนาด 40 x 60​ ที่นำมาจัดแสดงในนิทรรศการจำนวน 30 ภาพ

“ความสลัวทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกที่คิดถึงเรื่องต่างๆ ทั้งเรื่องเก่า เรื่องใหม่​ ในขณะเดียวกันความมืดสลัวยังไม่ใช่ความน่ากลัว ไม่ใช่ความเศร้าโศก ไม่ใช่ความเครียด ไม่ใช่เรื่อง จิตวิเคราะห์ แต่เป็นความสบายในช่วงเวลาที่ความสลัวทำงาน นอกจากนี้ความสลัวยังเป็นส่วนหนึ่ง ในวัฒนธรรมของคนไทยโดยที่เราไม่รู้ตัว เช่น ในอดีตที่ยังไม่มีแสงจากไฟฟ้า ในยามมืดเราอยู่ได้ด้วย แสงเทียน คบไฟ หรือตะเกียง เกิดเป็นความสลัวจากกองไฟธรรมชาติ เป็นความสุนทรีย์” วิจิตรกล่าว