BY PAWAREST DOE CHOKSAEN
5th – 28th November 2021
4th Floor Palette Artspace, Thong lo, Bangkok
Curated by Tawan Wattuya and Watjanasin Char
Pawarest (Doe) Choksean (born 1970) studied traditional sculpture at the Poh Chang Academy of arts in the early 90’s. He worked most of his life for the advertising industry. Newly retired, he realized the vagaries of life had put him in complete isolation. His family had left him, friends had been scattered, he had spent his life making a living with an unfulfilling business disconnecting him with his primal passion for arts. And as his personal life seemed to wrinkle away towards nothingness, the entire world slowly drifted towards chaos. This was the culminating point of what he realized was depression.
Depression and chaos often make the bed for new beginnings and hope. Stripped from all his attachments, he was alone but free. If he could dig deeper into this dark tunnel, perhaps he might see a new light?
Painting gave him a new purpose, and it is with no knowledge, no prejudice or any hope that he started expressing himself with this freshly adopted medium. He used his isolation to explore what the internet and social media platforms could serve as inspiration. Hence delivering images not of individuals but of anonymous figures and archetypes. The framing and cropping are often cinematographic or reminiscent of social media everyday snapshots. Innocuous actions, isolated beings describe a new normal at times sparking social critique. Using bold colors, his approach of painting is fresh and free of any institutional practice. His entire life is a blank canvas offering him a royal path to discovering the core of his own being. Colors and painting matter slowly evolve into structural elements in which his oversized characters float. In his latest works, he brushes the presence of the invisible.
As French writer Victor Hugo once said “What causes night in our souls may leave stars”.
Myrtille Tibayrenc
French national Myrtille Tibayrenc has been based in Thailand since 2006. She is a painter, curator and a director of the Toot Yung Art Center, since 2010.
ปวเรศวร์ (โด้) โชคแสน (เกิด 2513) ศึกษาด้านประติมากรรมไทยที่วิทยาลัยเพาะช่างในช่วงต้นทศวรรษ 2530 หลังจากนั้นเขาทำงานในแวดวงโฆษณามาเกือบตลอดชีวิต หลังจากเกษียณมาหมาดๆ เขาตระหนักว่าความผันผวนของชีวิตนำพาเขาเข้าสู่ห้วงแห่งความโดดเดี่ยวอย่างสิ้นเชิง ครอบครัวจากไป เพื่อนฝูงกระจัดกระจาย ตัวเขาเองใช้เวลาในชีวิตหมดไปกับการทำมาหาเลี้ยงชีพในแวดวงธุรกิจที่ไม่ได้ให้ความอิ่มเอมใจ ทั้งยังตัดขาดเขาจากความหลงใหลในศิลปะอันเป็นรักแรกในวัยเยาว์ด้วย แล้วเมื่อชีวิตส่วนตัวของเขาดูประหนึ่งห่อเหี่ยวลงสู่ความสูญเปล่า โลกทั้งใบกลับเคลื่อนเข้าหาความโกลาหลกลียุคอย่างแช่มช้า จุดวิกฤตนี้เองที่ทำให้เขาตระหนักรู้ว่านี่คือความซึมเศร้า
ความซึมเศร้าและความโกลาหลมักเป็นเนื้อนาสำหรับการเริ่มต้นใหม่และความหวัง เมื่อปลดเปลื้องจากบ่วงพันธนาการทั้งหมด เขาโดดเดี่ยวแต่เสรี ถ้าเขาขุดลึกลงไปในอุโมงค์มืดมิดนี้อีกนิด บางทีเขาอาจเห็นแสงสว่างดวงใหม่กระมัง?
การวาดภาพให้เป้าหมายใหม่แก่เขา และโดยปราศจากความรู้ อคติหรือความมุ่งหวังอันใด เขาเริ่มต้นแสดงออกถึงภาวะภายในด้วยสื่อที่เพิ่งเรียนรู้นี้ เขาใช้ความสันโดษสำรวจหาแรงบันดาลใจจากอินเทอร์เน็ตและสื่อสังคมออนไลน์ ภาพที่เขาสื่อสารออกมาจึงมิใช่ภาพของปัจเจกบุคคลคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นร่างและแบบนิรนาม การวางกรอบและการตัดส่วนภาพมีลักษณะเหมือนภาพนิ่งจากภาพยนตร์หรือชวนให้นึกถึงภาพถ่ายแบบสแน็ปช็อตของชีวิตประจำวันที่เห็นตามสื่อสังคมออนไลน์ พฤติกรรมที่ไม่มีพิษภัย ผู้คนที่รักษาระยะห่าง บ่งบอกถึงชีวิตวิถีใหม่ที่บางครั้งก็จุดประเด็นให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ในสังคม การใช้สีสันจัดจ้าน วิธีการวาดภาพของเขาสดใหม่และเป็นอิสระจากอิทธิพลของสำนักสถาบันใดๆ ช่วงชีวิตทั้งหมดของเขาคือผืนผ้าใบว่างเปล่าและกลายเป็นเส้นทางมลังเมลืองให้เขาได้เดินทางไปค้นพบแก่นแท้ของตัวตน สีสันและวัสดุในการวาดค่อยๆ วิวัฒนาการเป็นองค์ประกอบของโครงสร้างให้ตัวละครที่ขยายใหญ่เกินจริงได้ล่องลอยอยู่ ในผลงานชุดล่าสุดของเขา เขาป้ายแปรงเพื่อสำแดงถึงความมีอยู่ของตัวตนที่มองไม่เห็น
ดังที่วิกเตอร์ อูโก นักเขียนชาวฝรั่งเศสเคยกล่าวไว้ว่า “สิ่งที่ทำให้เกิดคืนมืดในวิญญาณของเราอาจทิ้งดวงดาวไว้ให้”
มีร์ทิล ทิเบย์รองค์ (แปลภาษาไทยโดย ภัควดี จิตสกุลชัยเดช)
ชาวฝรั่งเศสผู้อยู่ในประเทศไทยกว่า 12 ปี เธอเป็นศิลปินภาพวาด ภัณฑารักษ์ และผู้อำนาจการตูดยุงแกลอรี่ตั้งแต่ปี 2010 จนถึงปัจจุบัน
